ایی عوامل مؤثر بر برنامه‌های توسعۀ آموزش کارآفرینی در آموزش‌عالی ایران
اهداف فرعی پژوهش:
- شناسایی عوامل مؤثر بر برنامه‌های توسعۀ آموزش کارآفرینی.
- طبقه‌‌بندی عوامل مؤثر برای برنامه‌های توسعۀ آموزش کارآفرینی.
- آزمون الگوی اندازه‌گیری برنامه های توسعۀ آموزش کارآفرینی.
- ارزیابی وضع موجود برنامه‌های توسعۀ آموزش کارآفرینی در آموزش‌عالی ایران.
- تعیین فاصلۀ میان وضع موجود و وضع مطلوب
1-5. پرسش‌های پژوهش
بر اساس مسئله، اهداف و چارچوب تحقیق، مهم ترین سؤال‌های پژوهش عبارت‌اند از:
- عوامل مؤثر برای برنامه‌های توسعۀ آموزش کارآفرینی در آموزش عالی ایران کدامند؟
- عوامل مؤثر برای برنامۀ توسعۀ آموزش کارآفرینی به چه ابعادی تقسیم می‌شوند؟
- آیا الگوی اندازه گیری ابعاد شناسایی‌شده برازش مطلوبی با داده‌ها دارد؟
- وضعیت موجود دانشگاه‌های کشور به لحاظ عوامل مؤثر چگونه است؟
- آیا بین وضع موجود و وضع مطلوب تفاوت معناداری وجود دارد؟
1-6. تعریف متغیر‌ها و مفاهیم پژوهش
کارآفرینی
واژۀ کارآفرینی از قرنها پیش و قبل از آنکه به زبان امروزی مطرح شود، در زبان فرانسه متداول شد. این واژه معادل کلمه فرانسوی Enterprendre به معنای «متعهد شدن» (معادل under Take در زبان انگلیسی) است که در سال 1848 توسط جان استوارت میل به کارآفرینی (Enterpreneur) در زبان انگلیسی ترجمه شد. کارآفرینی فرایند راه‌اندازی کسب وکار جدید یا توسعۀ کسبوکار فعلی توسط فرد یا گروهی است که مخاطره‌های مالی، حیثیتی و اعتباری آن را پذیرفته و از این طریق کالا یا خدمتی جدید به بازار ارائه می‌کند.
آموزش کارآفرینی
منظور از آموزش کارآفرینی، آموزش مهارت‌های کسبوکار (اعم از آموزشهای تخصصی و عمومی) استاست که برای سطوح مختلف جامعه ارائه می‌شود. بر اساس مطالعات انجام‌شده در ایران، دو دستۀ آموزش کارآفرینی ارائهارائه می‌شود. دستۀ اول آموزشهای غیر‌رسمی است که دورههای کوتاه‌مدت آموزش کارآفرینی به همراه ارائۀ گواهینامه می‌را شامل می‌شود. دستۀ دوم که آموزشهای رسمی کارآفرینی نامیده می‌شود عبارت است از دورههای آموزش کارآفرینی که اخذ مدرک تحصیلی از مراجع رسمی (وزارت آموزش و پرورش، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری یا سایر مراجع ذی‌ربط) منوط به گذراندن آن دوره‌هاست. از جمله ارائهۀ تک‌درس کارآفرینی در مقاطع مختلف تحصیلی، که در این پژوهش، کانون توجه آموزشهای رسمی است.
توسعه[5]
توسعه را به‌مثابۀ درختی دانسته‌اند که ریشۀ آن را «فرهنگ» و غذای آن را «آموزش» و «سرمایه» تخصیص‌یافته به فعالیت‌‌های توسعه‌ای تشکیل می‌دهد. بر اساس این تعریف، تنه و شاخ و برگ درخت، «نظام مناسب اقتصادی» و میوۀ شیرین آن برطرف شدن فقر و محرومیت، حفظ استقلال و خودکفایی و تأمین اقتصادی ـ اجتماعی مردم است. سازمان ملل متحد، توسعه را فرآیندی می‌داند که «کوشش‌های مردم و دولت را برای بهبود اوضاع اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی هر منطقه متحد و مردم این مناطق را در زندگی یک ملت ترکیب کرده آنها را به طور کامل برای مشارکت در پیشرفت ملی توانا می‌سازد.
عظیمی (1383) در این زمینه معتقد است با برآوردی از مجموع نظرهای علمای توسعه میتوان «توسعه» را به معنای بازسازی جامعه بر اساس اندیشه‌ها و
سایت های دیگر :
آخرین نظرات