(۱۷-۲) بررسی متون

بیوفیدبک تکنیک درمانی است که با به کارگیری ابزارهای الکترونیکی اطلاعاتی را ‌در مورد اعصاب و عضلات و فعالیت خودمختار بدن اندازه گیری و پردازش می‌کند و در قالب فیدبک صوتی و دیداری به بیمار و درمانگرش نشان می‌دهد. بیوفیدبک به بیماران کمک می‌کند تا به آگاهی بیشتری از اعمال خودمختار بدن دست یابند و کنترل ارادیشان را بر آن ها افزایش دهند. بیمار با راهنمایی درمانگر و با بهره گرفتن از فیدبک های (صوتی و دیداری) کنترل بهتری را بر روی عملکرد اندام به دست می آورد. بیوفیدبک ابزاریست شامل قطعات سنسور، کابل، کدگذار^[۱۱۰] و کامپیوتر که می توان بواسطه آن فیدبک مناسبی جهت بهبود حرکت اعمال کرد.

بیوفیدبک در بین مردم عامه، بویژه برای درمان بیماری‌های نوروماسکولار که بسیار اغوا کننده است، توجه همگان را جلب ‌کرده‌است. استفاده از فیدبک در موارد متعدد مثل هیپرتونوسیته، آریتمی کاردیاک، سردردهای میگرنی، بیماری‌های عروقی محیطی، تغییرات در احیای حرکات بخصوص در بیماران با اختلالات طولانی مدت سیستم عصب مرکزی^[۱۱۱] به وفور قابل مشاهده است [۵۸] بگونه ای که کاربرد اولیه تکنولوژی بیوفیدبک برای توانبخشی سکته به صورت بیوفیدبک برای بازآموزی افراد فلج به کار رفت.

بسیاری از بازماندگان سکته عموماً مشکلات تعادل و راه رفتن ثانویه به فلج دارند. در مواردی که حس عمقی آسیب دیده است، اطلاعات مربوط به تعادل برای بازیابی ثبات ایستادن و بهبود حرکت مورد استفاده است [۱۳]. کاهش اسپاستیسیتی عضله، تطابق جریان خون در موارد سر درد، کمک به فعالسازی عضلات درگیر در فلج نسبی سکته مغزی، کاهش اضطراب و افسردگی، مشکلات روده ای معده ای، بالا بودن فشار خون، صرع اپتیک، اختلال عملکردی تمپورومندیبولار و … از دیگر موارد استفاده بیوفیدبک می‌باشد.

یکی از اهداف این متون، آزمایش اطلاعات منتشر شده ‌در مورد بیوفیدبک و همینطور اطلاعات مربوط به عناصر ویژه ای که در بطن استفاده از این مدالیته قرار می گیرند، که در بیماران سکته مغزی استفاده شده است. در این آزمایشات بیوفیدبک برای بیماران سکته مغزی پیشنهاد می شود [۵۸].

بیوفیدبک روشی برای یادگیری در جهت افزایش توانایی کنترل پاسخ های بیولوژیکی است مثل افزایش فشار خون، تنوس عضلانی و سرعت قلب می‌باشد [۵۶]. از کاربردهای دیگر بیوفیدبک، آموزش بیوفیدبک به ‌عنوان یک نوع رفتار درمانی می‌باشد که به صورت ترکیبی با رواندرمانی برای کمک به بیماران برای تغییر عکس العمل های عادتی به استرس استفاده می شود. بیوفیدبک ابزاری پیچیده برای اندازه گیری پاسخ های فیزیولوژیکال است که برای بیمار قابل مشاهده است و اینکه بیمار سعی می‌کند سرانجام بدون ابزارهای مانیتورینگ کنترل لازم را داشته باشد، بسیار کمک کننده است. برنامه بیوفیدبک برای آموزش به بیماران برای آرمش بخشی^[۱۱۲] عضله یا تطابق جریان خون در موارد سردرد، برای کمک به فعالسازی عضلات درگیر در فلج نسبی سکته مغزی و در کاهش اضطراب بیمار استفاده می شود [۵۸]. حال که مزایای استفاده از فیدبک در خیلی از برنامه های آموزشی توانبخشی آشکار شده انتظار می رود این ابزار و شیوه درمانی در کاهش علائم بیماران همی پلژیک نیز مؤثر باشد. با توجه به اینکه بیوفیدبک، تکنیکی کاربردی در کاردرمانی است، استفاده از آن را به ‌عنوان تکنیک ارائه کننده فیدبک مورد بررسی قرار خواهیم داد.

در طی روند توانبخشی برای بهبود عملکردی فرد از فعالیت های اکتیو استفاده می شود که این فعالیت های اکتیو نیازمند گرفتن فیدبک است. پسخوراند یا فیدبک مورد نظر ممکن است از روش های معمول و سنتی در کاردرمانی باشد یا از طریق دستگاه بیوفیدبک به فرد اعمال گردد. استفاده از فیدبک و تاثیرات آن به صورت گسترده مورد بررسی قرار گرفته است. در تحقیقی حرکات متوالی انگشتان ابتدا در دست سالم و سپس در دست مبتلا تمرین شده است. بیمارانی که این حرکت را با بهره گرفتن از فیدبک آینه انجام داده‌اند به حرکات دقیق تر و سرعت بالاتری دست یافته اند [۵۹].

در تحقیق دیگری دست رسانیدن به هدف^[۱۱۳] در اندام فوقانی بررسی شده است نتیجه تحقیق در این افراد نشان داد که گروه آزمایش طی ۲۵ تا ۳۰ جلسه درمان حرکات بزرگتر و دقیق تری در بازو نسبت به گروه شاهد به دست آوردند [۶۰].

کاربرد اولیه تکنولوژی بیوفیدبک برای توانبخشی سکته به صورت بیوفیدبک برای بازآموزی عضلانی به کار گرفته شد [۱۳]. مطالعات اخیر نشان داده که توانبخشی و دوره های بستری بودن با بهره گرفتن از ابزار بیوفیدبک برای بیماران سکته مغزی با نقص تعادل نشستن را کوتاه می‌کند [۱۴]. بسیاری از بازماندگان سکته عموماً مشکلات تعادل وراه رفتن^[۱۱۴] ثانویه به فلج دارند [۱۳]. بیوفیدبک فورس پلیت^[۱۱۵] روشی است که از بیماران اطلاعاتی ‌در مورد قرارگیری مرکز ثقل^[۱۱۶] بر اساس قرارگیری پاهایشان تهیه می‌کند. در مواردی که حس عمقی آسیب دیده باشد اطلاعات مربوط به تعادل برای ارزیابی ثبات ایستادن و بهبود حرکت مورد استفاده قرار می‌گیرد [۱۳].

در سال ۱۹۶۰ بودزینسکی^[۱۱۷] و همکاران نشان دادند که بیوفیدبک می‌تواند انقباض عضلات فرونتالیس (پیشانی) را کاهش دهد آن ها در ۱۹۷۳ نشان دادند که استفاده از بیوفیدبک بینایی به در کاهش سطح الکترومیوگرافی سطحی عضله جویدن^[۱۱۸] مؤثر است [۶۱].

تحقیقات در ۱۹۷۳ نشان دادند، بیوفیدبک شنوایی که با تمرینات آرمش بخشی^[۱۱۹] در منزل ترکیب شده بود، باعث کاهش سردردهای تنشی و کاهش میزان امواج الکتریکی فرونتالیس گشت. یک گروه کنترل که درمان بیوفیدبک نمای شنوایی دریافت کردند، بهبود نیافتند. این تحقیق به استفاده از ارزیابی های الکترومیوگرافی و درمان سردرد و دیگر اختلالات روانشناختی کمک می‌کند [۵۸]. در تحقیقی مشاهده شد که استفاده از ابزار انگولار بیوفیدبک^[۱۲۰] برای بهبود تعادل نشسته بیماران سکته مغزی باعث کسب تعادل بیشتری در گروه کنترل نسبت به گروه شاهد گشت. در این تحقیق ۲۴ بیمار گروه مداخله با ۱۳ نفر گروه شاهد که فقط درمان های معمول را دریافت می‌کردند، مقایسه شدند. نتایج نشان دهنده پیشرفت در گروه آزمون بود (P<0/001) .[14]

‌در سال‌ ۲۰۰۴ گزارش شد که همان‌ طور که در سیستم های بهداشتی و سلامت انتظار می رود، بیوفیدبک و نوروفیدبک برای مستند سازی^[۱۲۱] تمرینات درمانی کاربرد دارد .[۶۲] بعلاوه، در بررسی متون تأثیرات بیوفیدبک فورس پلیت روی ابعاد مختلف تعادل بررسی شد. بررسی کیفی متون نشان داد استفاده از بیوفیدبک در دوره های درمان، بر روی پیامد^[۱۲۲]های مرتبط با ثبات دینامیک یا سیمتری مزیت عمده ای پدید نیاورده بلکه بیوفیدبک در اندازه گیری وزن^[۱۲۳] روی اندام برای بررسی آنالیزها مزیت دارد [۱۳].