توریسم ورزشی به عنوان یک تجارت جهانی چند میلیاردی و سریع ترین بخش در حال رشد صنعت توریسم و جهانگردی جهان محسوب می شود. در برخی نقاط جهان توریسم ورزشی بیش از ۲۵% تمام دریافتی های توریسم را به خود اختصاص داده است. (تجارت ورزشی، ۲۰۰۴) .

جان نیس بیت،نویسنده آمریکایی، قرن بیست و یکم را مبتنی بر همکاری خدمات اقتصادی سه بخش ارتباطات، تکنولوژی اطلاعات و صنعت جهانگردی می‌داند (ماهنامه تخصصی بازاریابی، ۱۳۷۸) .تحقیقات شورای جهانی جهانگردی در سال ۲۰۰۰ نشان داد که گردشگری تا سال ۲۰۰۵ بیش از ۹/۷ تریلون درآمد ناخالص داشته است، همین برآورد نشان می‌دهد که این صنعت برای بیش از یک نهم کارگران جهان، ایجاد کار ‌کرده‌است و ۱/۱۰ درصد درآمد ناخالص جهانی را به خود اختصاص داده است (رضوانی، ۱۳۸۴).

یک بررسی انجام شده در زمینه ی تعداد توریست در استرالیا و نیوزلند در سال ۱۹۹۶، نشان داد که بیش از ۳% از کل تعداد بازدید کنندگان را بازدید کنندگان ورزشی و تفریحی تشکیل می‌دهند که میزان هزینه های انجام شده توسط آن ها در استرالیا ۲۳۴ تا ۴۳۰ میلیون دلار بوده است (هنرور و همکاران، ۱۳۸۴). سازمان گردشگری، میراث و رسانه های انگلستان مدعی است که بیش از ۲۰% سفرهای گردشگری در انگلستان به طور مستقیم به مشارکت های ورزشی مرتبط است (فرزین، ۱۳۸۴) .رشد و رواج روز افزون مسافرت های تفریحی با ورزش و رواج شیوه ی زندگی فعال باعث شده است که مردم در مسافرت هم به ورزش بپردازند. (جنینگ^[۸]، ۱۹۹۸).

گردشگری ورزشی فعالیت ‌های مرتبط با ورزش است و از آنجا که این بخش تنها دربرگیرنده پیگیری حوادث و رویدادهای ورزشی نیست، به گردشگری ورزشی نه فقط به عنوان تماشای یک حادثه ورزشی، بلکه به عنوان عامل سفر نیز توجه می‌شود .گردشگری ورزشی طیف گسترده ای از گردشگری ماجراجویانه تا گردشگری تفریحی را در بر می‌گیرد.

از آنجا که گردشگری پسامدرن گونه ای حق گذران اوقات فراغت را در عصر فرا ـ پسامدرن شکل می‌دهد(پاپلی یزدی وسقایی، ۱۳۸۲)گردشگری ورزشی نیز گونه ای از گردشگری پسامدرن محسوب می شود.از این رو دو مقوله گردشگری و ورزش از ارتباط متقابل، تنگاتنگ و تاثیرگذاری سود می‌جویند، به گونه‌ای که ورزش حجم قابل توجهی از افراد را به سفر وا می‌دارد و رویدادهای بزرگ ورزشی، به خودی خود از مهمترین جاذبه‌های دوره‌ای کشورها به حساب آمده و تاثیر بسزایی در وجهه گردشگری کشورهای میزبان دارد.

علاوه بر آن فواید اقتصادی گردشگری ورزشی نیز یکی از دلایل توجه ‌به این مقوله می‌باشد. به گونه ای که گردشگری ورزشی یک تجارت چند میلیون دلاری است که دارای سریعترین رشد، یعنی حدود ۵/۴ تریلیون دلار در سطح دنیا است و تا سال ۲۰۱۱ میلادی انتظار می‌رود که حدود ۱۰ درصد اقتصاد بومی را در برگیرد. رویدادهای ورزشی که در کشورهای مختلف برگزار می شود خود می‌تواند به عنوان جاذبه اصلی گردشگری ورزشی، ضمن جذب گردشگران ، سبب شکل گیری فواید اقتصادی بسیاری گردد.

گردشگری ورزشی در چارچوب ژئو پلتیک گردشگری(پاپلی یزدی و سقایی،۱۳۸۵) می‌تواند ده‌ها میلیون تماشاگر (گردشگر) را به سمت رقابت‌های المپیک و جام جهانی جذب کنند. به عنوان مثال استرالیا برای المپیک ۲۰۰۰ سیدنی، ۷/۱ بیلیون دلار هزینه کرد و در طول ۱۰ سال ۵/۴ بیلیون دلار درآمد از این راه به دست آورد. فواید کوتاه مدت و مستقیم حضور گردشگران ورزشی در کشور میزبان ،پول و ثروت و ایجاد فرصت‌های شغلی و فواید بلند مدت و غیرمستقیم آن، رشد و توسعه زیرساخت‌های صنعتی و اقتصادی کشورها است که این امر از طریق حضور متمادی و مستمر گردشگران در مناطق مختلف حاصل می شود. بر این مبنا می توان گردشگری ورزشی را ‌بر اساس یک نگرش پسا ساختاری مورد بررسی قرار داد و بیان نمود که گردشگری ورزشی در عصر پسامدرن یکی از اهرم های ژئوپلیتیک گردشگری برای کشورها در جذب سرمایه و درآمد است.

برگزاری تورنمنت‌های ورزشی در سطح بالای بین‌المللی آوردن تحولات عظیم اقتصادی، ورزشی، فرهنگی و اجتماعی برای کشور میزبان به ارمغان می آورد و این موضوع به حدی برای دولتمردان کشورهای توسعه یافته و مترقی دارای اهمیت است که برای دست‌آوردن میزبانی رقابت‌های بین‌المللی نظیر المپیک ،جام‌جهانی و.. به انواع راه‌ و روش‌ها متوسل می‌شوند.

بابرگزاری مسابقات مختلف در دنیا علاقمندانی برای شرکت در این مسابقات به کشور میزبان سفر می‌کنند که موجب می شود گردشگران با فرهنگ، قابلیت‌ها و جاذبه‌های گردشگری کشور میزبان آشنا شده و این موضوع باعث تبادل فرهنگی میان کشورهای مختلف می‌شود .بدین ترتیب که با حضور گردشگران در آن کشور علاوه بر دیدن مسابقات ورزشی، با فرهنگ ، آداب و سنن و رسوم ، جاذبه های تاریخی و طبیعی و امکانات آن کشور آشنا خواهند شد واین مهم وقتی اتفاق خواهد افتاد که مسئولین برگزاری مسابقات برای گردشگران برنامه ریزی مدون و دقیقی راتنظیم نمایند و در صورت خوشایند بودن سفر برای آن ها سفیران خوبی برای تبلیغ آن کشور برای هم میهن نان خود خواهند بود و این باعث خواهد شد که سایر افراد آن منطقه نیز به کشور میزبان در مدت زمان دیگر سفر کنند.برای رسیدن ‌به این امر نباید فراموش کرد که ورزش تنها وسیله سرگرمی نیست، بلکه سلامت و بهداشت فردی و اجتماعی یک جامعه را نیز دربر می‌گیرد.

با توجه ‌به این که رویدادهای ورزشی موجب بالا رفتن کیفیت زندگی می‌شود،باشگاه‌های ورزشی که برای این رویدادها ساخته می‌شوند فرصت‌های تفریحی مناسبی را فراهم می‌کنند. تماشای رویدادهای ورزشی الگوها و منابع الهامی را به کودکان و جوانان ارائه می‌دهند که نتیجه آن افزایش عملکرد مشارکت در ورزش است. شهری که میزان مشارکت بالایی در ورزش و فعالیت های تفریحی مربوط به آن دارد به طور معمول سالم تر ازشهری است که میزبان مشارکت کمتری دارد.

کارشناسان معتقدند که جامعه ما باید رویدادهای ورزشی را توسعه دهد چرا که ورزش و پیامدهای آن می‌تواند به درک بیشتری از جامعه کمک می‌کند. همچنین این امکان را برای ورزشکاران ما فراهم می‌کند که به پتانسیل‌های خود برسند، درک بهتری از ویژگی محلی منطقه ای و استانی را ایجاد و به احیای ورزش اجتماعی کمک می‌کند،نظام ‌های اقتصادی محلی قویتری رامی‌سازدومشاغل جدید خلق می شود. برگزاری رویدادهای ورزشی بخش‌های غیر انتفاعی را به رقابت فرا می‌خواند، به بازسازی شهری کمک می‌کند و کیفیت بهتری از زندگی را به وجود می آورد.